Ulama telah mengaitkan beberapa akibat negatif terhadap amalan pembelian undi. Kehadiran pembelian undi menimbulkan ancaman kepada demokrasi itu sendiri, kerana ia mengganggu keupayaan untuk bergantung kepada undi popular sebagai ukuran sokongan rakyat terhadap dasar kerajaan yang berpotensi.[7] Bagaimanapun, menurut ahli sains politik Eric Kramon, pembelian undi tidak semestinya memudaratkan kualiti demokrasi; sebaliknya, hubungan antara pembelian undi dan kualiti demokrasi jauh lebih bernuansa.[1]

Akibat lain yang ketara ialah autonomi pengundi terjejas. Memandangkan pemerolehan bayaran atau menerima ganjaran untuk undi mereka menjana satu bentuk pendapatan yang mungkin mereka perlukan untuk menyara diri atau keluarga mereka, mereka tidak mempunyai autonomi untuk membuang undi yang mereka benar-benar mahukan.[5] Ini amat bermasalah kerana jika ahli politik korup terlibat dalam pembelian undi, maka kepentingan merekalah yang tetap menentukan bagaimana negara ini akan berjalan. Ini, seterusnya, mengekalkan korupsi dalam sistem, seterusnya mewujudkan kitaran korupsi.

Ketiga, pembelian undi boleh mewujudkan kebergantungan pengundi pada pendapatan atau barangan yang mereka terima bagi undi mereka, dan boleh mengekalkan satu jenis perangkap kemiskinan.[8] Jika mereka menerima ubat daripada broker komuniti mereka sebagai contoh, jika ikatan ini terputus, maka mereka mungkin tidak lagi mempunyai akses kepada keperluan ini.

Memang benar bahawa broker dalam komuniti itu tidak mempunyai minat atau insentif untuk benar-benar meningkatkan taraf hidup ahli komuniti, kerana sangat mungkin mereka hanya berminat untuk mendapatkan keuntungan yang diinginkan sebagai balasan bekerja demi parti.[9] Tambahan pula, sekiranya barang atau wang itu datang terus daripada calon, hasrat calon ini hanyalah untuk mengekalkan kuasa mereka. Walaupun begitu, mereka mungkin menyediakan perkhidmatan, tetapi kepentingan sebenar mereka mungkin terletak pada mengekalkan pengundi bergantung kepada ganjaran yang mereka sediakan agar terus berkuasa.